Dün akşam İrem'le kayınvalidem'in apartmanında merdivenlerden iniyoruz.
Apartman sakinlerinlerinden genç bir çocuk merdivenlerden çıkıyor,
İrem - Merabaaaaa
Agbi - Ses yok , bakmıyor bile yanımızdan geçip gidiyor !!!
İrem - (Birkez daha )Merabaaaa
Agbi - Zili çalıp evine girdi bile ..
İrem - Saşkın , biraz da hayal kırıklığı içinde bana dönüp , Merabaa demedi anne ?
Anne - Duymadı kızım !!!
Kayıtlar
:(
YanıtlaSilpis agbi
ufak bir çocuğa bir gülümseme bir merhaba çokmu??
ay canım benim nasılda üzülmüş yavvv:(
YanıtlaSilKIYAMAM ONA BEN CANIM BENİM...KIZIM DURU DA 14 AYLIK. DIŞARDA, ETRAFINDA GÖRDÜĞÜ VE TANIMADIĞI HERKESE KARŞI DA SON DERECE SEVECEN Bİ ŞEKİLDE YAKLAŞIYO, EL SALLIYO, SELAM VERYO, OYUNA DAVET EDİYO. KARŞILIĞINI ALMADIĞINDA YÜZÜNDEKİ O MAHSUNLUK İÇİMİ PARÇALIYO. KARŞILIK VERMEYEN O DUYARSIZ KİŞİYİ GİDİP PARÇALAMAK İSTEMEM NORMAL Mİ ACABAA:)))
YanıtlaSilSevgiler,
NİLAY
"nilay çakmak"
YanıtlaSilhoşgeldin :) yapacak bişi yok malesef bazıları için ya zor bir çocuğa gülümsemek , yada onlar için hiç bişey ifade etmiyor çocuklar ben çözemedim , ama yüzlerinde ki o mahsunluk üzüyor insanı
hah işte bugün ki postumda bahsettiğim tam da buydu işte .. yaşadığım duygu nerdeyse aynı duyguydu bi de evine gelmiş bi insandı anlatamıyosun ki o küçük kalplere herkesin onları sevemeyeceğini:)
YanıtlaSilben de bu tip insanları anlamıyorum hödük kısmısı diyorum ben bunlara