kırkbeşgündür kuzumla yaşadığımız her an , onunla geçen her saniyem çok güzeldi , ben onu o beni tanımaya çalıştı, hala devam ediyor birbirimizi tanıma maceramız .... gün oldu güldü güldüm , gün oldu gaz sancısıyla o minicik ayaklarıyla debelenirken ağlarken , bende ağladım çaresizliğimden... herkesin dediği 40 ı çıksın düzene girer herşeyi lafları biraz boş çıktı ... hayatımın hiç bir döneminde kendimi bu kadar yalnız hissetmemiştim , yeni bir hayatı dünyaya getirmişken kendi yanlızlığımla başbaşa kaldım , belkide yeni moda deyimle depresyonda mıyım neyim ? bir fiil 17 yıl iş hayatında haftanın 6 günü çalışmış birinin eve kapanmasının sonucumu acaba ? yoksa konuşacak sadece seni dinleyen ama konuşamayan bir bebişle başbaşa kalmak mı ? kendimle ilgili herşeyden uzak kalmak , bambaşka bir düzenin içine girmek , gündüzleri tv de o saçma sapan kadın programlarını izleyen biri olmak ... ilk yirmi gün bişi anlamadım annem yanımdaydı sonrası yalnızlık ................ belkide beceriksiz olmam lazımdı , herşeyle başa çıkan , herşeyi halleden olmak, o nasıl olsa yapar halleder, o beceriklidir, etiketi üzerinizde oldumu ? böylesi yalnız kalınıyor işte ... geçecek biliyorum , bununlada başedicem .... YALNIZLIK SENFONİSİ Anladım sonu yok yalnızlığın Her gün çoğalacak Her zaman böyle miydi bilmiyorum Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak
Alışır her insan Alışır zamanla Kırılıp incinmeye Çünkü olan yıkılıp yıkılıp Yeniden ayağa kalkmak
Yalnızlığım yollarıma Pusu kurmuş beklemekte Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette Bekliyorum bekliyorum bekliyorum Hadi gelin üstüme korkmuyorum
Bulutlar yüklü ha yağdı Ha yağacak üstümüze hasret Yokluğunla ben başbaşayız nihayet Sezen Aksu |